اولین بافته‌های ایرانیان از همان دوره هخامنشی شروع شده و از آن پس پدران به پسران و مادران به دختران این مهارت را منتقل کرده‌اند. در واقع می‌توان گفت بافت این اثر هنری مانند یک راز خانوادگی بوده است که از آن زمان تا به امروز حفظ شده است.
هر محصولی که اختراع و تولید می‌شود دارای تاریخچه‌ای است که اصالت آن محصول را اثبات می‌کند. تاریخچه و اصالت این نوع زیرانداز به کشور ایران باز می‌گردد. تاریخچه این گنجینه ملی یاد شده، به ۲۵۰۰ سال پیش و دوره هخامنشی باز می‌گردد. ایرانیان جز بافندگان پیشگام زیرانداز در تمدن‌های باستان بوده‌اند و طی قرن‌ها در خلاقیت و نبوغ تولید این محصول به درجه‌ای از کمال دست یافته‌اند.
اولین بافته‌های ایرانیان از همان دوره هخامنشی شروع شده و از آن پس پدران به پسران و مادران به دختران این مهارت را منتقل کرده‌اند. در واقع می‌توان گفت بافت این اثر هنری مانند یک راز خانوادگی بوده است که از آن زمان تا به امروز حفظ شده است. این گنجینه‌های ملی با شکوه ایرانی از قرن‌ها پیش در زیر پای پادشاهان و اشراف مشاهده شده است. به صورتی که در آن زمان استفاده از این نوع زیرانداز نشان دهنده ثروت و اشرافی بودن بوده است. مسیر پیشرفت ایران در بافت این نوع زیر‌اندازها به گونه‌ای بوده که کشورمان را به یکی از بزرگترین تمدن‌های فرهنگی در جهان تبدیل کرده است.
قدیمی‌ترین قالی در سال ۱۹۴۹ توسط باستان شناسان روس و در دره‌ای به نام پازیریک کشف شد. این زیرانداز کشف شده دارای زیبایی بی‌همتایی بوده و قدمت آن به قرن پنجم پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد؛ اما اولین شواهد این گنجینه‌های ملی ایرانی به متون چینی مربوط به دوره ساسانیان در سال‌های ۶۴۱-۲۲۴ قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد. هر چند در تاریخ یونان نیز شواهدی مکتوب راجع به وجود زیراندازهای با ارزش و با کیفیت ایرانی وجود دارد.